Fasa Fiso Kibir!

Her yerde varlar!

Öyle insanlar ki, başkasını yok sayar, kendisinden başkasını tanımaz. Dünyanın yalnızca kendi etrafında döndüğünü sanır. Karşısındakine yukarıdan bakar ama aslında göremez, görse de anlamaz.

Kibir, insana en ağır yüklerden biridir. Öyle ki; aklını, vicdanını, insanlığını esir alır. Kendini “her şey” zannedenler, aslında koca bir hiçtir. Öyle büyüklenirler ki, bir gün aynaya bakacak yüz bulamazlar.

Ama biz gördük…

O büyük lafların, o şişirilmiş egoların, o sahte ihtişamların altı bomboş!

Hepsi fasa fiso!

Kibir abidelerinin en büyük yanılgısı, etraflarındaki herkesin onlara hayran olduğunu sanmalarıdır. Oysa gerçekte, toplumun belleğinde geriye kalan tek şey; ukalalıkları, insanı küçümsemeleri ve kendilerini rezil etmeleridir.

Unutulmasın:

Tarih, kibirlilerin mezarlığıdır. Ne makam, ne mevki, ne de sahte şöhret kalıcıdır.

Kalan tek şey, insanın ardında bıraktığı izdir.

O yüzden kibirle şişen balonların er ya da geç patladığını bilmek gerekir. İşte o gün geldiğinde, geriye yalnızca bir avuç fasa fiso kalır!